Jesteśmy społecznością, która kocha książki

“Wyspa grzechu i cieni”

“Nie można zmienić przeszłości. Nie da się też jej odwiedzić. Nie ma sensu się nad nią rozwodzić. Najlepiej żyć dalej.”

Delikatnie niepokojąca i jednocześnie bardzo przewidywalna historia, która niestety mnie nie kupiła. Strasznie nad tym ubolewam, bo myślałam, że dostanę tutaj historię na poziomie “Władcy soli i kości” czy “Nocnego cienia”. Niestety..

W tej historii mamy takie motywy jak:

• slow burn, który był naprawdę bardzo slow i w pewnych momentach historia niestety mnie nudziła i usypiała. Ona była zdecydowanie za długa (liczy około 600 stron) i tak teraz sobie myślę, że gdzieś pomiędzy rozdziałami nie działo się tak naprawdę nic spektakularnego. Nic, co wbiło by mnie fotel.

• enemies to lovers, które było mało enemies, a bardziej lovers w punkcie kulminacyjnym i nie wiem co tu się zadziało… bo tak jak Keri potrafi pisać naprawdę świetne relacje i bardzo wyczuwalne pomiędzy nimi napięcie - tak tutaj? Nie czułam tego.

• romantasy… myślałam, że ono zostanie nieco inaczej poprowadzone i chyba największym dla mnie zaskoczeniem było to, że miałam nieco inne wyobrażenie tej historii. Myślałam, że dostanę tutaj bardzo odczuwalne romantasy wraz z historią z duchami w roli głównej, a tak naprawdę otrzymałam pewne rzeczy wynikające działania z sekty i kartel ze słabymi porachunkami mafijnymi, które mało co wnosiły do całości.

• dark romance… mając na uwadze tematy, jakie autorka przedstawiła, to faktycznie dla kogoś, kto zaczyna swoją przygodę z tego typu książkami, może być dark. Dla mnie był mało odczuwalny, a jedyne, co odczułam to delikatny niepokój do pierwszej połowy książki. Później? Nic a nic.

Największym rozczarowaniem było dla mnie to, że wszystkie typy, które nasunęły mi się w głowie - się sprawdziły. A chyba najgorsze dla mnie było to, że podczas czytania tej historii, zwłaszcza przez ostatnie około 100 stron byłam w stanie wydedukować, co się stanie za kilka zdań..

Jeśli chodzi o zaskoczenia w tej książce, to był tak naprawdę jeden. Niestety nie powiem wam, czego on dokładnie dotyczył, ale! To zaskoczenie było tak oczywiste, że aż złapałam się za głowę. Cieszę się, że chociaż coś w tej książce mnie zaskoczyło na ułamek sekundy.
•
Kreacja bohaterów myślę, że pozostawia wiele do życzenia….
•
Celeste była odważna, silna i uparta. Jej niektóre zachowania były irracjonalne. Naznaczona (chyba) halucynacjami. Jednakże zabrakło mi głębszego rozwinięcia jej umiejętności (jeśli tak to mogę nazwać i o ile faktycznie je miała), bo one do teraz są dla mnie niezrozumiałe. Tak samo jak kwestia rodziny i jej więzy - zostały one w dość chaotyczny sposób przedstawione.
•
I Wielki zły wilk, który wcale nie był taki zły… Zabójca na zlecenie w kartelu i szef klubu. Chwilami nie rozumiałam jego zachowań, a jego złość w pewnych momentach mnie rozśmieszyła jak i żart o kapłanie, na którym parsknęłam.
•
Sceny pomiędzy nimi? Wybaczcie, ale pozostawię to bez komentarza.
•
Zostały tutaj również dodane postacie poboczne, które miały swój większy czy też mniejszy wpływ na tę historię, jednak żałuję, że nie pojawiły się tutaj retrospekcje wydarzeń z dzieciństwa w większym stopniu, żeby mieć szersze pole widzenia oraz zrozumienia.
•
W tej historii został przedstawiony tematu okultyzmu, czy sekty i muszę niestety wam napisać, że brakowało tutaj klimatyczności jak u “Władcy soli i kości”. Było po prostu w porządku, jednak zabrakło mu tego czegoś.
•
W fabule niestety pojawiło się wiele luk, niedopowiedzeń i w wielu wypadkach i przypadkach nie trzymała się całości.
*
Ta historia zdecydowanie zyskuje na opisach miejsc i scen, które były naprawdę w dobry sposób opisane i z łatwością można było wyobrazić sobie miejsce, w którym działa się dana historia.
•
Tak czy inaczej, cieszę się, że poznałam tę historię, ale nie cieszy mnie to, że mnie po prostu zawiodła. Jeśli chcesz poznać książki Keri, to proponuję zacząć od “Władcy soli i kości”, żeby się nie zrazić.
•
Miłego,
Ania

“Wyspa grzechu i cieni”

“Nie można zmienić przeszłości. Nie da się też jej odwiedzić. Nie ma sensu się nad nią rozwodzić. Najlepiej żyć dalej.”

Delikatnie niepokojąca i jednocześnie bardzo przewidywalna historia, która niestety mnie nie kupiła. Strasznie nad tym ubolewam, bo myślałam, że...

Rozwiń

Zwiń

“Wybacz. To dla twojego dobra”

“Trudno znaleźć kogoś, z kim można być dziwnym.”

[współpraca reklamowa @wydawnictwojaguar]
__

“- Kiedy poznałem cię trochę lepiej, nie pozwolę ci tak łatwo odejść.
- Może ja wcale nie chcę, żebyś mi pozwolił odejść…”

Słowa brzmiące jak obietnica…

Wątpliwości i prześladujące poczucie winy…
__

O wow… co to była za książka.

Moje największe zaskoczenie tego roku i moje pierwsze spotkanie czytelnicze z tą autorką.

A ja? Jestem zachwycona.

Ta książka to puzzle.

Puzzle, w których każdy jeden element przybliża cię do gdybania i jakichkolwiek założeń, czy aby na pewno dany puzzel pasuje do danego miejsca.

To nic, że od początku wiedziałam, kto za czym stoi i jak pewnie zakończy się historia…

To nic, że po około 50 stronach miałam w notatniku wypisane poszczególne tropy…

Ale wiecie, co jest w tym wszystkim najlepsze? To, że autorka tak poprowadziła historię, że mój mózg został zmanipulowany i dostał w pewnym momencie zaćmienia 🤣

Genialna.

To nie jest historia, którą należy romantyzować czy usprawiedliwiać.. Zdecydowanie nie. To jest historia, w której rządzi toksyczny i przemocowy związek na tle psychicznym i fizycznym. Coś, czego nikt z nas nie powinien doświadczyć. A mówienie: Każdy związek ma wzloty i upadki - jest beznadziejnym argumentem.

Tematy w tej książce nie są mi ani autorce obce. Znam je doskonale, a w moim starym życiu i otaczając się toksycznymi osobami… taki widok był codziennością. Codziennością, z której trzeba było się wyrwać… chociaż… nie każdy miał takie szczęście. A wystarczyłoby nieco siły i pragnienie ocalenia. Wyrwania się z tej toksycznej bańki.

Dlatego podziwiam główną bohaterkę. Za jej siłę, charakter i otwarty umysł. Za zrobienie kroku do przodu i pragnienie poznania nurtujących ją odpowiedzi, skazując się na niebezpieczeństwo.

Ta historia niepokoi, a śledząc przebieg wydarzeń zastanawiasz się, co może zaraz się zdarzyć.

Drobne skrzypnięcie, przesunięte rzeczy… i trwające śledztwo zaginionego byłego chłopaka…
*
Pomimo trudnej tematyki, ta książka na swój sposób urzeka. Być może zastanawiacie się “jak to?”. Już tłumaczę… Historia ma przede wszystkim dobrze przedstawiony temat toksycznych związków. Dodatkowo jest dopracowana i ma małe nieoczekiwane zwroty akcji oraz świetną kreację bohaterów, a fabularnie cała historia się łączy.
*
"Wybacz. To dla twojego dobra" to historia, która pochłania od pierwszych stron i trzyma w napięciu do samego końca. Przedstawia toksyczne związki, usprawiedliwienia czynów i do czego pewne rzeczy, czy też sytuacje mogą doprowadzić.
*
A przesłanie tej książki jest jedno… Nigdy nie wiesz na kogo trafisz, ani z kim tak naprawdę się zwiążesz, ale! Jeśli doświadczysz jakiejkolwiek przemocy, to nie bój się prosić o pomoc. Są organizacje, bezpieczne telefony i w każdej chwili może pojawić się ktoś, kto może ci pomóc.
*
Trzymaj się mocno,
Ania

“Wybacz. To dla twojego dobra”

“Trudno znaleźć kogoś, z kim można być dziwnym.”

[współpraca reklamowa @wydawnictwojaguar]
__

“- Kiedy poznałem cię trochę lepiej, nie pozwolę ci tak łatwo odejść.
- Może ja wcale nie chcę, żebyś mi pozwolił odejść…”

Słowa brzmiące jak obietnica…

Wątpliw...

Rozwiń

Zwiń

“Wyzwanie”

[współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca]

Ona była tą popularną, lubiącą rywalizację. A wraz z paczką przyjaciół miała swojego kozła ofiarnego, którym był…

Mason, który jak się okazuje nie jest już społecznym wyrzutkiem z dziwaczną paczką.
“Co było, to było.”

A oni razem? Jess i Manson? Mieli ze sobą coś wspólnego.

Zostało rzucone wyzwanie…

Bez żadnych granic,

wszystkie chwyty były dozwolone…

i niosąca za sobą przegrana, która doprowadza do…

Nocy, w której będzie się na psychicznej i fizycznej krawędzi.

“Jego obecność tutaj przypominała światło obnażające wszystko, co próbowałam wymazać.”

Wiedziałam już przed przeczytaniem, że ta książka będzie dobra, ale nie spodziewałam się, że aż tak…

Zachwycająca, wciągająca, podniecająca i zajebiście dobra.

Czy kogoś to zdziwi, jeśli napiszę, że kocham tę książkę i że (ponownie) potrzebuję kościoła pod wezwaniem Harley Laroux? Albo wiecie co? Potrzebuje natychmiastowy teleport do jej książek.

Nikt nie pisze takich historii jak Harley, a przynajmniej jeszcze się z tym nie spotkałam, bo jej styl pisania? Jej mózg, jej tworzone historii? To jakiś inny piekielny wymiar, do którego planuję się wybrać.

Tytuł tej książki tak naprawdę opowiada o tym, co się dzieje w książce. To jest jej główny zamysł, który ma swój sens i ciągnie się przez całą historię.

A w trakcie tej historii polecam wyłączyć mózg i oddać się wibracjom tej książki.

Czy da się napisać historię, która ma ręce i nogi w 130 stronach?

Da się. A Harley to udowodniła.

130 stron nowej obsesji.

A ja? Pragnę, aby ta historia była moją dobranocką.

Ta historia jest emocjonalnym rollercoasterem. Bogata w szczegóły i idealnie opisana. A te były tutaj dopracowane, tak swoją drogą… uwielbiam je w książkach Harley, bo one nie są tutaj zapychaczem. One są tutaj jednym z charakterystycznych dla Harley cech pisarskich i one idealnie się komponują z historią.

W tej historii naszymi głównymi bohaterami są Jess i Manson.
*
Niestety nie napiszę wam o nich za wiele, bo sama jest ich okrutnie ciekawa i jak zostaną wykreowani w kolejnych tomach, ale teraz mogę wam na pewno napisać… są bardzo interesujący.
*
W książkach Harley te relacje pomiędzy głównymi bohaterami są zdrowe. Chodzi mi głównie o aspekt traktowania drugiej połówki. Dlaczego? Bo kobieta dla mężczyzny jest tutaj kimś doskonałym pomimo wad.
*
Jess to postać, dla której duma i reputacja była naprawdę ważna. Ale… jak długo można znosić przypatrywanie, patrzenia na ręce? Na ile jest ważna reputacja? Jak bardzo ważne jest to jak postrzegają nas inni? Ile może powstrzymywać nas nasza duma i zrobienie kroku do przodu? W stronę pełnej otwartości i spełnienia swoich odkrytych i podniecających fantazji.
*
To Harley przedstawiła w tej książce. Wewnętrzną walkę pomiędzy tym, co “słuszne”, a tym, co pragnie ona sama, i to było naprawdę piękne, bo każda jedna sytuacja w tej książce otwierała jej nowe możliwości, pokazywała czego tak naprawdę pragnie.
*
A Manson? Och Manson.. straciłam dla ciebie… 🤫. Kontynuując… podobało mi się to, że cały czas pytał o zgodę i przypominał o haśle bezpieczeństwa. Jestem bardzo ciekawa jego przeszłości, bo ona tutaj została delikatnie wspomniana, a ja potrzebuję więcej.
*
Więcej ich życia, problemów i zmagań.
*
Chemia w tej książce była niesamowita. A pocałunek w czoło? Słodki Piekielny Szatanie, potrzebuje defibrylatora. Sceny w tej książce były GENIALNE, a Harley jest w tym temacie (i nie tylko) królową. Było bezwstydnie, grzesznie, niesamowicie pikantnie. Ale wiecie co? Ja to kocham i czegoś takiego potrzebuje w książkach.
*
No i jeszcze nasi Klauni… jak weszli do domu? Klękajcie narody… Opowiem wam o nich przy kolejnym tomie. Na ten moment mogę wam napisać, że podczas pisania tego zdania przebiegły po mnie ciary. Rozumiecie, co to oznacza, prawda?

Gorąca i na maksa podniecająca historia, która wywoływała dreszcze na moim ciele, a obrazy w głowie? Do teraz nie chcą odejść w zapomnienie. I DOBRZE! Bo wcale nie chcę się ich pozbywać, jeszcze tylko ogarnę dla nich prywatny pokój w moim mózgu i będzie idealnie xd.
*
Bardzo podobał mi się przebieg wydarzeń w tej książce, a także jej rozwój i do czego faktycznie to wszystko doprowadziło. Wraz z bohaterką była sfrustrowana i razem z nią wyczekiwałam finału.
*
“Wyzwanie” to książka, która pokazuje wewnętrzną walkę o swoje pragnienia, a także walkę z oczekiwaniami społecznymi. Historia budująca napięcie od pierwszego, aż do ostatniego zdania. Genialnie opisana, która była szczegółowa, dokładna. A ostrzeżenia w tej książce? Były wyśmienitym deserem. Deserem, w którym nawet buty wykwintnie smakowały.
*
A bycie przegrywem/dziwakiem? Jest zaszczytem… bo wiecie co? Ja nim jestem przez większość życia i cóż… czy jest mi z tego powodu przykro? Absolutnie.
*
A ja? Nie mogę się doczekać kolejnego tomu.
*
Najgorętsza książka o tak krótkiej treści, jaką kiedykolwiek przeczytałam, a ja błagam o więcej!

“Wyzwanie”

[współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca]

Ona była tą popularną, lubiącą rywalizację. A wraz z paczką przyjaciół miała swojego kozła ofiarnego, którym był…

Mason, który jak się okazuje nie jest już społecznym wyrzutkiem z dziwaczną paczką.
“Co było, to było.”

A oni r...

Rozwiń

Zwiń

“Times New Romans”

[współpraca reklamowa z @gorzka.czekolada.wydawnictwo]

“Całe życie na coś czekamy, licząc, że nadejdzie, i nigdy nie mamy pewności, że nasze marzenie się ziści, a mimo to czekamy.”

Ona jest autorką kryminałów,

on jest autorem romansów.

A oni razem?

Muszą napisać wspólnie romans.

Kiedyś przyjaciele mający wspólną i burzliwą przeszłość, a teraz “wrogowie”, którzy muszą wspólnie działać.

A ich najbliższa przyszłość? Musi się drastycznie zmienić.

Czy będzie ona tego warta?

“Nie poradzę sobie bez ciebie, Brawurko.”

“Times New Romans” to moja pierwsza przeczytana książka od tej autorki i myślę, że to był dobrze spędzony przy niej czas.

Dwaj bohaterowie niby tacy inni, a jednak tak bardzo do siebie podobni.

To nie są idealni bohaterowie. Popełniają błędy, pokazują swoje słabości, ale i też mocne strony, które nadają im charakteru.

Niezrozumiani,
osamotnieni.

Dręczeni przez wspólne demony. Demony przeszłości.

Ellie to postać, która została wychowana w nienawiści. Z wpojonymi kompleksami, czasami dającymi niskie poczucie wartości. Pyskata, uparta, ale i zraniona, i tonąca w poczuciu winy. Pragnie się ochronić.

“- Moje życie nie jest nudne.
- Twoje życie jest puste.”

Theo - to naprawdę uroczy, wrażliwy i szczery gość, a jego cierpliwość? Była testowana na każdej linii. On pragnął jednego…

“- Czego ode mnie chcesz?
- Chcę Brawurki.”

Pragnął jej całej, bez ograniczeń.

I te pocałunki…

Smakujące tęsknotą, pragnieniem i otwartością.

Naprawiały cały ból.

A gesty?

Wyrażały więcej niż tysiąc słów.

Dwie postacie walczące o własne szczęście z uśpionymi wspomnieniami.

To była naprawdę ciekawa historia, która nieraz sprawiła, że parsknęłam śmiechem, a momentami miałam ochotę przybić mentalną piątkę głównej bohaterce, a jeszcze indziej miałam ochotę przemówić Ellie do rozumu.

Jeśli chodzi o sam przebieg historii, to autorka zgrabnie przechodziła z rozdziału na rozdział coraz bardziej odkrywając problemy głównych bohaterów i co takiego się zadziało w ich przeszłości i do czego pewne wydarzenia doprowadziły.
*
Brakowało mi w tej historii tylko jednego. Rozwinięcia marzenia/pragnienia głównej bohaterki, bo odniosłam wrażenie, że ono zostało zapomniane? No chyba że coś przeoczyłam..
*
Pod koniec ta historia nieco mi się dłużyła i osobiście uważam, że ta “dramatyczna” scena była tutaj zupełnie niepotrzebna. Nie wywołała we mnie żadnych emocji oprócz przewrócenia oczami. Natomiast! Pomijając to, było w porządku i dobrze zakończone w epilogu.
*
Ta historia była romansową terapią dla głównych bohaterów. Terapią dojrzenia, zrozumienia, przebaczenia i pokonywaniu trudności, jakie stawały im na drodze. “Times New Romans” pokazuje, że miłość jest warta walki, a skonfrontowanie się z przeszłością może wiele zdziałać, bo ona może też nadać sensu przyszłości.
*
Historia pokazująca, że to, co doświadczamy - uczy i nie należy się tego pozbywać ani zapominać, bo każde doświadczenie przynosi ze sobą wnioski. A słabość? Też jest na nie miejsce w naszym życiu… bo każdy z nas je ma i nie należy traktować jej jako coś gorszego, bo każdy z nas ma swoje słabsze i gorsze strony.
*
O drugiej szansie, która pragnęła być dana, kochana, pielęgnowana i rozumiana.
*
O miłości, która potrzebowała zrozumienia i dostrzeżenia.
*
Do następnego,
Ania

“Times New Romans”

[współpraca reklamowa z @gorzka.czekolada.wydawnictwo]

“Całe życie na coś czekamy, licząc, że nadejdzie, i nigdy nie mamy pewności, że nasze marzenie się ziści, a mimo to czekamy.”

Ona jest autorką kryminałów,

on jest autorem romansów.

A oni razem?

Muszą napisać w...

Rozwiń

Zwiń

“Say You Swear”

“Nie bój się upadku, ale życia, które wynika z tego, że nigdy nie skakałeś.”

[współpraca reklamowa z @flow_books ]

“Nigdy nie sądziłam, że dostanie tego, czego od zawsze chciałam może być bardziej bolesne niż samo pragnienie i świadomość, że nigdy nie będę tego mieć. Nie ma niczego pomiędzy.”

“Say You Swear” książka z piękną okładką, pięknymi rysunkami, ale czy i historia była równie piękna? Nie dla mnie.

Po tych wszystkich pozytywnych recenzjach i płaczu na stories oczekiwałam, że i mnie chwyci za serce. Tak się nie stało, a ja najwidoczniej muszę przestać się tym sugerować. Ba! Muszę również z przymrużeniem oka patrzeć na recenzję z goodreads, bo dzięki tej wysokiej nocie też się nią zainteresowałam. Wydaje mi się, że już po recenzjach do “Złodziej mego serca” powinna mi się zapalić czerwona lampka… najwidoczniej muszę zainwestować w dobry radar.

“Say You Swear” miała w sobie motywy, które lubię i które mogłyby sugerować lekką, bardzo przyjemną historię w odbiorze i taka faktycznie na początku była, natomiast później pojawiły się schody, głupie zachowania i postępowania, które doprowadzały mnie do frustracji.

W tej historii mamy tak naprawdę trzy główne postacie. Powiedziałabym nawet, że mimo wszystko był tutaj emocjonalny trójkąt. Tym postaciom brakowało głębszego rozwinięcia emocjonalnego. Brakowało w nich życia…

Chase to postać, która bardzo mnie irytowała. Był chodzącym red flagiem.

Noah, to była naprawdę dobrze skonstruowana postać. Samotny i nieco zagubiony. Sam na świecie z kochającą go mamą. Mamą, która była dla niego wszystkim. Idealny chłopak z sąsiedztwa.

I Ari… postać, która tkwi w zawieszeniu pomiędzy tym, co narodziło się przez lata, a tym, co pragnie serce. Pragnęła być chciana, kochana i rozumiana.

Moje największe zastrzeżenia do tej historii?

• To grubość tej książki, bo ona naprawdę jest za długa i czasami mnie nudziła, nie działo się tutaj nic specjalnego.

• Rozdziały były w dziwny sposób urywane. Urywane w angażujących momentach i doprowadzające do dezorientacji. Brakowało w nich łącznika. I wydaje mi się, że możecie sobie wyobrazić moje zdezorientowanie, kiedy np. dziewczyna po pewnej sytuacji wyjeżdża z wakacyjnego domu i nagle jest przeskok w czasie - 3 tygodnie po rozpoczęciu semestru, gdzie główna bohaterka jest załamana… Jakby…
*
• Ostatnie około 150 stron, w których pojawiło się wszystko. I to było naprawdę niepotrzebne. Wydaje mi się, że ta końcówka miała być emocjonalna i cóż… Nie dla mnie.
*
A dialogi? One chwilami brzmiały tak infantylnie... Brakowało im głębszego zaangażowania.
Natomiast jeśli chodzi o same relacje pomiędzy bohaterami, to brak komunikacji odgrywał tutaj największą rolę. Brak konfrontacji, brak jakiejkolwiek asertywności.
*
Nie spodobał mi się także zamysł autorki na wplecenie problemów niektórych członków z paczki. Dlaczego? Dlatego, że te problemy nie zostały w jakikolwiek sposób przybliżone ani rozwinięte. Dodatkowo przez ten zamysł miałam problem z rozróżnieniem, kto jest kim. Jeśli ten cały zabieg miał być zachętą do sięgnięcia po kolejny tom (jeśli wyjdzie seria), to przykro mi - nie zachęciła.
*
W tej historii najbardziej urzekła mnie mama Noah i to jakie wartości mu przekazała. Była naprawdę przeuroczą i mądrą kobietą, która pragnęła swojemu dziecku dać tyle, ile tylko mogła 🥹. Była jego motywacją, promykiem nadziei.
*
Na ten moment nie jestem w stanie napisać, czy polecam tę książkę, czy może wręcz przeciwnie. Natomiast! Widziałam bardzo dużo recenzji, które tę książkę polecają. Kto wie, może i tobie się spodoba?
*
Miłego,
Ania

“Say You Swear”

“Nie bój się upadku, ale życia, które wynika z tego, że nigdy nie skakałeś.”

[współpraca reklamowa z @flow_books ]

“Nigdy nie sądziłam, że dostanie tego, czego od zawsze chciałam może być bardziej bolesne niż samo pragnienie i świadomość, że nigdy nie będę tego mieć. Ni...

Rozwiń

Zwiń

“Lato, kiedy cię poznałam”

[współpraca reklamowa z @wydawnictwopapieroweserca]

“To dziwne, że kiedy człowiek dostaje to, czego pragnie, natychmiast zaczyna marzyć o czymś innym.”

Moja pierwsza przeczytana książka od tej autorki i cóż… to nie było dobre spotkanie. To było okropne rozczarowanie. Ta historia niestety mi się nie spodobała.

Opis tej książki był bardzo interesujący, tak samo jak jej motywy i zdecydowanie nastawiłam się na zupełnie inną historię. Na taką, która mnie pochłonie, kupi, rozkocha. Nie czułam się w nią wciągnięta, a jedyne, jakie miałam poczucie, to poczucie straconego czasu.

Jeśli chodzi o kreację głównych bohaterów, to zabrakło mi ich głębszego rozwoju, a także dowiedzenia się, co działo się z nimi przez te lata.

Juliet budziła we mnie wszelkie negatywne uczucia. Postać, która dosłownie cały czas czuła się jak odpadek, w głowie wręcz wrogo nastawiona i cały czas skupiona na negatywnych myślach. Żyjąca w poczuciu beznadziejności, podporządkowująca się i nie potrafiąca powiedzieć słowa “nie”.

Luke jako jedyny w tej książce był ciekawą postacią. Jako jedyny potrafił dostrzec prawdziwość wymalowaną na twarzy. Opiekuńczy i nieustępliwy.

Brakowało mi rozwinięcia ich relacji, a przede wszystkim jej wiarygodności. Budowania uczuć, poważnych rozmów.

Oczekiwałam jakiegokolwiek zaskoczenia w tej książce, niespodziewanego zwrotu akcji i niestety. Niczego takiego nie dostałam, bo większość była zbyt przewidywalna.

Wątki, takie jak: second chance, hate/love nie zostały w moim odczuciu dobrze rozwinięte. A surferski klimat? Był bardziej odczuwalny w mojej ukochanej książce “Love Letter to Whiskey” (swoją drogą bardzo polecam).

A zastosowanie osi czasowych do tej historii w zasadzie nic nie wniosły. Bohaterowie byli tacy sami z tym, że dorośli i z takimi samymi problemami. Czas tutaj niczego nie uleczył. Nic nie wniósł oprócz przemilczanych odpowiedzi.

Mnie niestety ta książka nie porwała, ani nie zachęciła do sięgnięcia po (zapewne niezobowiązującą) kontynuację i bardzo tego żałuję.

“Lato, kiedy cię poznałam”

[współpraca reklamowa z @wydawnictwopapieroweserca]

“To dziwne, że kiedy człowiek dostaje to, czego pragnie, natychmiast zaczyna marzyć o czymś innym.”

Moja pierwsza przeczytana książka od tej autorki i cóż… to nie było dobre spotkanie. To było okropne rozczar...

Rozwiń

Zwiń

“Kanadyjczyk”

[współpraca reklamowa @_bezwstydna]

“Życie w przeszłości boli, poza tym nie jesteś w stanie jej zmienić. Żyj teraźniejszością, bo jej możesz nadać taki kształt, jaki chcesz.”

Jedna melodia
i trafne słowa.

Jeden krok naprzód i
złamane obietnice,

a z nimi?

Te piękne oczy,
głos i…
szeptane czułe słowa.

Ona była piękną rzeczywistością,
a on “Bestią” w zaczarowanym mentalnym piekle.

Pozory.

O pięknej miłości, w której przeszłość pozostawiła niewyleczone blizny.

Ta książka trafia w najmniejszy zakamarek mojej zepsutej duszy, która już dawno została skazana na potępienie. Rujnuje i jednocześnie ulecza, dając jej ulgę.

Ta książka niesie ze sobą wiele wartości, refleksji i pięknych uniesień. Ta książka to doświadczenie spisane na kartach powieści, która ma dla mnie szczególne znaczenie. Ta książka niesie w sobie historię miłości, której było przeznaczone się spotkać.

W tej historii mamy trzech głównych bohaterów.

Uwierzcie mi… w jednym się zakochałam jak tylko poznałam jego imię i wygląd, który jest moją totalną słabością, a gdy poznałam drugiego? Próbowałam razem z Ritką (@zaczytana_rita) namówić Baśkę do mordu i jak zapewne się domyślacie (a może i nie) - nasze prośby NIE ZOSTAŁY SPEŁNIONE. A miałyśmy taki piękny ogrodowy plan…

Drea to postać, która podczas tworzenia tej historii nieraz mnie denerwowała, jednak w późniejszym czasie została ona przekształcona w piękną postać, którą naprawdę da się pokochać i aż masz ochotę się z nią zaprzyjaźnić. Piękna, inteligentna, silna, uparta i o niesamowitej determinacji. To jest postać, która w swoim życiu przeżyła stratę. Stratę najukochańszej jej osoby na świecie. Jej bratniej duszy, która nauczyła ją wartości, miłości i wielu innych piękności.

“- Czy ja jestem rzeczywiście dziwna?
- Drea, nie jesteś dziwna. Po prostu jesteś sobą i bardzo dobrze, bo niby kim innym miałabyś być?”

I właśnie ta piękna dusza pragnęła, aby Drea żyła pełnią życia. Spełniała marzenia i dążyła do tego, czego, tylko by zapragnęła.

Pragnąca prawdziwego uczucia,
psychicznego połączenia.
*
Poznać,
doświadczyć,
oddać się temu całą sobą.
*
Pragnęła, aby ktoś o nią zadbał.
Kogoś, kto ją zaakceptuje.
*
A muzyka? Wybudziła ją z otępienia.
Nadała sensu, a ona pragnęła zmian.
*
Aż w końcu natrafiła na kogoś znaczącego w jej życiu. Kogoś, kto krążył w odmętach mroku i pojawiły się w nim małe tlące się światełka dające nadzieję.
*
A wystarczyło tylko dostrzec…
*
Coś niezapomnianego,
Coś nadzwyczajnego.
*
Ona jego ukojeniem…
*
On… o pięknym i poharatanym sercu, żyjący w poczuciu winy. Skrzywdzony i naznaczony psychicznymi i fizycznymi bliznami. Poniżany i pogardzany. Pełen troski, widzący i dostrzegający najmniejsze szczegóły. Mający życie bez żadnych uniesień, a jednak mający na barkach odpowiedzialność i niekończące się poczucie winy. Samotny i zmęczony życiem, któremu w pewnym momencie zabrakło sił by walczyć o siebie, a tym samym skazując siebie na cierpienie. Na szarą egzystencję.
*
Coś nieokiełznanego,
podniecającego.
*
Sceny w tej książce… sceny napisane przez Baśkę zaliczyły ogromny progres, jeśli chodzi o ich stworzenie. Są gorące, rozpalające i są najlepiej napisane spośród wszystkich tych, które do tej pory poznałam w jej książkach.
*
Oczy pełne tęsknoty,
serce bijące w nierównym rytmie.
*
Pocałunki pełne pasji.
*
Ta książka ma piękną i zakazaną miłość. Miłość, która nie jest oparta tylko na fizycznych aspektach, gdzie pożądanie jest jej integralnym punktem. Tutaj jest piękna miłość na tle emocjonalnym. Najważniejszej miłości, w której masz wsparcie, poczucie bezpieczeństwa.
*
Bez strachu.
Bez lęku.
Bez wstrętu.
*
Relacja, w której słowa i gesty miały znaczenie. Chociaż… nawet milczenie wypowiadało więcej, niż tysiąc słów, i to było naprawdę piękne. Relacja pełna wsparcia, szczerości i wzajemnej potrzeby.
*
Ta historia pokazuje przede wszystkim, że każda każdy związek/miłość ma rację bytu. Pokazuje, że więź może wytworzyć się w każdej chwili.

Baśka pięknie oddała w tej historii emocje i uczucia, które głęboko drzemią w bohaterach, a także jak potrafią wpłynąć na nich samych. Ta historia jest mi naprawdę bardzo bliska. Miałam związek na odległość i wiem jakie uczucia się pojawiają. Wiem, ile taka relacja kosztuje emocji, gdybań (nie polecam) i jak to jest, kiedy spotykasz się ze swoją ukochaną osobą po dłuższym czasie. I jeszcze ta łódka, która mnie totalnie zaskoczyła w tej książce. Łódka, która ma dla mnie ogromne znaczenie. Łódka, która od 8 lat jest ze mną na ciele i dryfuje sobie przy każdym jednym poruszeniu kością. Była moim początkiem na nowy rozdział. Na zmiany w moim życiu.
*
Ta historia nie jest wypchana jakimiś spektakularnymi zwrotami akcji i od razu napiszę, że to nie jest na minus. To jest na ogromny plus, bo tutaj każde wydarzenia mają swój sens, powiązanie z poprzednim, a może i nawet z następnym. Ta książka przedstawia toczące się życie i jak pewne decyzje, czy nawet czyny mogą wpłynąć na nas samych, na innych i jak pewne wydarzenia, które z nich wynikają i niekiedy do czegoś niedobrego, lub nawet może wręcz przeciwnie - doprowadzają.
*
Tutaj został także delikatnie poruszony temat uprzykrzania życia w młodzieńczym i dorosłym życiu. Jak bardzo czyjeś zdanie może kogoś zranić. Jak bardzo, może to doprowadzić do tego, że twoje poczucie obniża się prawie do zera… Jak bardzo plotki, przyklejane łatki mogą krzywdzić i zasiać w głowie wątpliwości. BA! Przekonać swoją głowę, że mają rację... A co najważniejsze? To w tym wszystkim mieć przy sobie kogoś, kto przez ten tłum insektów cię przeprowadzi i pokaże im, gdzie jest ich miejsce. Właśnie to jest najpiękniejsze… że w momencie, kiedy potrzebujesz wsparcia, może pojawić się obok ciebie ktoś, kto może kroczyć razem z tobą, nawet jeśli dawno się poddałeś albo nie masz siły na to, by piąć się do przodu.
*
Baśka po raz kolejny w swojej historii udowadnia, że rodzina ani więzi nie definiują.

Bo rodzina… nie powinna ranić, podcinać skrzydeł, dokładać zmartwień, a także nie powinna zazdrościć. Bo rodzina to ludzie, którzy pragną twojego szczęścia, dobra, są przy tobie i nie traktują cię jak najgorsze gówno.
*
Ta historia daje drobny dreszczyk niepokoju tajemnice, które są w niej zawarte - pragną rozwiązania. Dla mnie zaskoczeń nie było, bo ja już czytałam tę historię wiele razy, także sami rozumiecie. Natomiast! Mam nadzieję, że kogoś z Was zaskoczy ta historia, a tajemnice czy intrygi drzemiące gdzieś w środku będą dla Was ciekawym zagraniem, a może i nawet zaskoczeniem.
*
Ta książka ma wiele pięknych momentów, które sprawiają, że w oczach robią się szklanki i zaczyna boleć serducho, a także potrafi wywołać rumieńce na policzkach.
*
To jest pełna doświadczeń historia, która miała w sobie przygodę życia. Przygodę, która pragnęła pogodzenia się z przeszłością i z trudnymi emocjami, które zżerały od środka. Pokazuje, że nie ma rzeczy niemożliwych.
*
Historia o pokonywaniu i przestaniu się bać własnych lęków i ryzyku, które w każdej chwili może się opłacić, o ile spróbujemy zrobić krok naprzód. O życiu pełnią życia i czerpaniu z niego tyle ile tylko się da.
*
Historia pełna nadziei, walce z własnymi słabościami, która uświadamia, że należy skupić się na tym, co jest tu i teraz. Dbać o to, co się ma i może się mieć wszystko, jeśli tylko tego zapragniesz i na to się otworzysz.
*
Czuję się psychicznie wypluta, a po jej odłożeniu czułam się tak, jakbym była po całodziennym płaczu. Kocham tę książkę i dziękuję Ci Basiu, że mogłam ci towarzyszyć podczas jej tworzenia 🖤.
*
Historia, w której piękne róże rozkwitają, a ostre kolce odpadają. O pięknej miłości, którą wystarczy dostrzec, otworzyć się na nią i zrozumieć. O miłości, w której nie tylko się bierze, ale i daje coś od siebie.
*
A ja? Czekam na mojego psychola (btw od razu ostrzegam! Proszę nie rościć sobie do niego praw XD)
*
Trzymajcie się i dbajcie o siebie 🖤

“Kanadyjczyk”

[współpraca reklamowa @_bezwstydna]

“Życie w przeszłości boli, poza tym nie jesteś w stanie jej zmienić. Żyj teraźniejszością, bo jej możesz nadać taki kształt, jaki chcesz.”

Jedna melodia
i trafne słowa.

Jeden krok naprzód i
złamane obietnice,

a z nimi?

Te piękne oczy...

Rozwiń

Zwiń

“Kill Switch”

“Ludzie są niesamowici. Rzeczy, które sobie wmawiamy, żeby usprawiedliwić rezygnację z własnych pragnień i podporządkowanie się woli innych, jakbyśmy musieli zaakceptować, że nigdy nie będziem mieć tego, czego chcemy… Tak jakby walka o marzenia była czymś złym.”

Samotni.
Skrzywdzeni.
Uzależnieni.

Jeden dzień,
jedna chwila,
jeden mały szept,
nowa rzeczywistość.

A on? Rozwiązaniem na wszystkie kłopoty, do których doprowadził.

“Burdel w mojej głowie.” Spodziewałam się większego rozpierdolu (wybaczcie, ale to słowo najlepiej opisuje to, co mam na myśli), ale i tak jestem bardzo zadowolona z tej historii.

Ten, kto widział moją relację ten wie, że mój mózg dostał zwarcia podczas czytania i musiałam zacząć czytać od początku. Pewne fakty wywołały we mnie zdezorientowanie, po tym jak uświadomiłam sobie co jest Winter. Ale to nic… potrzebowałam tłumacza na zakończenie książki, bo w mojej głowie zrobił się bałagan i nie potrafiłam ogarnąć, co tam się zadziało. Możecie sobie wyobrazić mój mindfuck na zakończeniu xd.

Kreacja bohaterów? Tych skrzywdzonych? Genialna.

Kim są? Dla kogo żyją?

“Chciałem tylko stać się niewidzialny.”

Krzywdzony, okaleczony i naznaczony fizycznymi i psychicznymi bliznami.

“Mogę ukryć się tam razem z tobą?”

Damon… intrygant i zaborczy manipulator o strategicznym myśleniu XD. Może i nawet socjopata. Jego ból leczyło robienie innym krzywdy. Jednak to, co się z nim działo, to jaki był… Każdy z nas jest kowalem własnego losu. Możemy się ukształtować w każdej chwili, zmienić swoje postępowanie, ale czy on mógł? Mając takiego ojca (pominę epitety cisnące się na język)? Matkę (której miałam ochotę coś zrobić…). Tkwiący w bagnie ze zniszczoną głową. On… walczący z przeciwnościami.

“ - Czego chcesz?
- Dokończyć to, co zaczęliśmy.”
*
Bez taryfy ulgowej,
bez utraty nadziei.
*
A jednak świat stawał się piękniejszy, kiedy mógł ją obserwować.
Wymierzane kroki, szczęście na twarzy.
Piękno w każdym calu.
*
A jej świat był spokojniejszy, kiedy mogła usłyszeć bicie jego serca.
*
Winter to wojowniczka. Może i nie rozumiałam jej pewnych decyzji, czy jej myślenia w pewnej sprawie, ale podziwiałam ją. Chciałam, chociaż na chwilę się wczuć w jej postać i wiecie co? Nie potrafiłam. Kolory mnie nie otaczały, głosy nie wybrzmiewały, wspomnienia się nie pokazywały, a u niej? Tak. Taniec był jej wolnością. Pragnęła być normalnie traktowana, a nie jak porcelanowa laleczka, która w każdej chwili może się stłuc. Czuła się żałosna, wybrakowana i gorsza.
*
Czy ona była bohaterką bez perspektyw i możliwości? Nie. Myślę, że nie każdy miałby taką siłę zaparcia i motywację do działania co ona. I to mi się w niej bardzo podobało. Jak pragnęła zaznać “normalności”.
*
Kolory wywoływały emocje.
Wspomnienia.
Doznania.
*
On niezapomniany. Pragnący podarować nowe wspomnienia.
*
Pragnął jej cierpienia i czegoś dobrego.
*
Pragnął skrajnych emocji i jej.
*
Tęsknił za chwilami, w których…
*
“Nic nie było kłamstwem.”
*
Uczucia były rozpalające. A więź odczuwalna, nawet jeśli krążyła w niej nienawiść. Stworzeni i przeznaczeni dla siebie. Razem odszukiwali drogę, w której ciemność miała swoje własne promyki i chwile, w których mogli być sobą, wyrazić siebie i żyć w zgodzie ze sobą. Bez oceniania, bez ograniczania. W pełni szczęścia.
*
Pomiędzy nimi było burzliwie, chaotycznie, ale i intensywnie. Sceny były pełne wzajemnej pasji i nienawiści, które potęgowały uczucia.

Wydaje mi się, że historia Damona i Winter była dużo lepiej napisana od poprzednich. Ta książka była dopracowana i lepiej zobrazowana. Tutaj z miejsca przeniosłam się do ich historii i czułam się zaangażowana, a najmniejsze drobne gesty wywoływały ekscytację.
*
W tej książce się dzieje. Jest chaotycznie, uzależniająco i pochłaniająco do szpiku kości. Kryją się tutaj tajemnice, nieznane odpowiedzi i chęć ich rozwiązania i poznania. A każda z tych części z serii Devil’s night łączy się ze sobą. W mniejszy, czy w większy sposób.
*
Jest dramatycznie, ale i klimatycznie. Jest niepokojąco, intensywnie i wciągająco od pierwszych stron. Klimat tej historii, zresztą, jak i poprzednich dwóch tomów jest świetny.
*
A ta historia?
Jest odkupieniem.
Walką o marzenia, spełnienia oraz zaakceptowanie siebie
i kogoś innego takim, jakim się jest.
*
Historia jest pełna zwrotów akcji, może i niektóre sceny były zbyt oczywiste, ale zdarzały się również takie, które mnie zaskoczyły.
*
To jest historia, w której…
zemsta i miłość grają pierwsze skrzypce.
Intrygi są tkane siecią i zastawiają pułapkę na swoją ofiarę.
*
Przebaczenie było jednym z ważniejszych elementów tej historii, żeby zrobić krok naprzód. W stronę miłości, własnego szczęścia i spełnienia, a także życiu w zgodzie ze sobą..
*
A ja? Nie mogę się doczekać, aż poznam historię Willa. Mam nadzieję, że jego postać, która jest chodzącym wrakiem mnie w sobie rozkocha.
*
Miłego,
Ania

“Kill Switch”

“Ludzie są niesamowici. Rzeczy, które sobie wmawiamy, żeby usprawiedliwić rezygnację z własnych pragnień i podporządkowanie się woli innych, jakbyśmy musieli zaakceptować, że nigdy nie będziem mieć tego, czego chcemy… Tak jakby walka o marzenia była czymś złym.”

Samotni.
Sk...

Rozwiń

Zwiń

“Podróż z tobą”

“To dar mieć kogoś, kto w ciebie wierzy, zwłaszcza gdy samej ci tego brakuje.”

[współpraca reklamowa @wydawnictwohype]

Dwie historie zmieniające się w jedną.

“Rzecz bratnich dusz, nić łącząca dwoje ludzi, odleglejsza niż śmierć, dłuższa niż na zawsze.”

Jeśli nie masz oczekiwań względem tej książki, to możesz miło spędzić przy niej czas. Ja niestety po przeczytaniu opisu miałam i cóż…

Ta książka może być…

Idealna na wieczór do zrelaksowania.

Bez zobowiązań,
bez większego zaangażowania.

Początkowa historia zapowiadała się świetnie, natomiast później mój entuzjazm opadł i żałowałam, że w pewnym momencie relacja głównych bohaterów stała się najważniejszym elementem tej historii.

Noelle, to postać, która opłakuje stratę babci, z którą była bardzo związana. Jest bez pracy i zawieszona w życiu bez celu, perspektyw na przyszłość. Pod koniec historii denerwowała mnie jej hipokryzja oraz celowe zatajenie prawdy o swoim życiu.

Theo… brakowało mi trochę o nim informacji oraz zagłębienia się w jego rodzinne relacje, przeszłość. Myślę, że jego perspektywa dużo by tutaj dała.

To co się działo między nimi? Rywale z liceum, w której każde z nich było dla siebie skrytą motywacją, a jednak każda próba rozmowy kończyła się flirtem? Rozumiem wspólną przeszłość, jednak coś mi tutaj nie zgrało. Brakowało mi głębszych rozmów, interakcji oraz realnej emocjonalnej więzi.

Żałuje, że nie pojawiło się tutaj, chociaż kilku retrospekcji z okresu liceum.

Nie spodobały mi się tutaj okrojone opisy krajobrazów, które według mnie były ważną częścią tej historii. Nie zrozumcie mnie źle, nie miałabym do tego żadnego “ale”, gdyby nie to, że nasza główna bohaterka i opisowy Paul mieli wspólną pasję - fotografię. Gdy wyjeżdża się zwiedzać pewne punkty, to chce się uchwycić jak najpiękniejsze widoki - tym bardziej, jeśli chce się z tym wiązać przyszłość.

Brakowało mi tutaj przełomowych elementów i jakiejś znaczącej akcji, która mogłaby minimalnie zasiać niepokój w mojej głowie. Dynamiki, której tutaj po prostu zabrakło.

Najbardziej w tej książce podobał mi się dziadek Paul (który skradał serce) i aura, jaką się otaczał, a także listy babci głównej bohaterki. To było naprawdę przyjemne i dobrze rozegrane, jeśli chodzi o powiązanie z całą podróżą i poznaniem tajemniczej historii.

Pomimo pewnych elementów, które mi nie do końca przypadły do gustu, to na swój sposób historia była urocza.

To jest historia o poszukiwaniu drogi do własnego szczęścia, walkę o siebie i wiarę we własne możliwości i umiejętności. Porusza temat straty i pogodzenia sobie z nią, a także czerpaniu z nich tego, co najcenniejsze i najpiękniejsze - pamięć i dobre wspomnienia.

Do następnego,
Ania

“Podróż z tobą”

“To dar mieć kogoś, kto w ciebie wierzy, zwłaszcza gdy samej ci tego brakuje.”

[współpraca reklamowa @wydawnictwohype]

Dwie historie zmieniające się w jedną.

“Rzecz bratnich dusz, nić łącząca dwoje ludzi, odleglejsza niż śmierć, dłuższa niż na zawsze.”

Jeśli nie masz o...

Rozwiń

Zwiń